آشنایی با تاریخچه بزرگترین سازمان مردم نهاد جهان ، صلیب سرخ و هلال احمر
دولت عثمانی در سال ۱۸۷۶ به جای استفاده از نشان صلیب سرخ از معکوس رنگ‌های پرچم خود یعنی هلال‌احمر در زمینه سفید برای جمعیت‌ملی خود استفاده کرد که بعدها بسیاری از کشورهای اسلامی آن را به عنوان نشان جمعیت‌ملی خود بکار بردند. جایگاه جمعیت هلال‌احمر از نظر عرف بین‌المللی بسیار حائز اهمیت است. صلیب‌سرخ و هلال‌احمر بین‌المللی ، بزرگترین شبکه بشردوستانه غیرسیاسی و امدادرسانی جهان محسوب می‌شوند
امروزه در سطح بین‌المللی یکی از معیارهای سنجش میزان فعالیت‌های بشردوستانه و غیرسیاسی در هر کشور، وضعیت جمعیت ملی هلال‌احمر و صلیب‌سرخ و عدم وابستگی و غیرسیاسی بودن آنها است
عنوان سازمان بین‌المللی که با هدف تخفیف آلام انسانی و حفظ و پیشرفت بهداشت عمومی ، بر طبق موافقتنامه ژنو در سال ۱۸۶۴ میلادی و در نتیجه تلاشهای ژن هانری دونان سوئیسی تشکیل شد ، صلیب‌سرخ است
وی پیشنهاد داد که خدمت به زخمی‌های نظامی ، فعالیتی بی‌طرف محسوب شود و انجمن ژنو امورعام المنفعه با علاقه وافر از پیشنهاد وی استقبال کرد
در نتیجه ، کنفرانسی بین‌المللی با شرکت نمایندگان ۱۶ کشور در ژنو تشکیل شد و موافقتنامه ۱۸۶۴ برای بهبود وضع مجروحان و رنجوران نظامی میدان جنگ تدوین شد و به امضای نمایندگان ۱۲ دولت از کشورهای شرکت‌کننده رسید
در آن بی‌طرف شمردن متصدیان خدمات پزشکی نیروهای مسلح ، رفتار انسانی با زخمی‌ها و بی‌طرفی غیر‌نظامیانی که داوطلبانه به کمک مجروحان جنگ می‌شتابند و نیز علامتی بین‌المللی به منظور مشخص شدن اعضا و وسایلی که در این راه به کار می‌روند ، پیش‌بینی شده بود و به خاطر ملیت هانری دونان ، صلیبی سرخ بر زمینه‌ای سفید به تقلید از پرچم سوئیس به عنوان نماد و علامت آن انتخاب شد
در سال ۱۹۶۳ میلادی ، در ۸۸ کشور جهان جمعیت‌های ملی صلیب‌سرخ پدیدآمد و همچنین ۲ گروه بین‌المللی دیگر نیز مرکزشان در ژنو دایر بود.
یکی کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ که در سال ۱۸۶۳ تأسیس شد و مرکب از ۲۵ تن از بزرگان سوئیس بود و هنگام جنگ به عنوان میانجی‌های بی‌طرف خدمت می‌کردند و دیگری اتحادیه جمیعت‌های صلیب‌سرخ که در سال ۱۹۱۹ تأسیس شد و هدفش کمک‌های متقابل و همکاری و توسعه فعالیت‌های مربوطه در زمان صلح بود
فعالیت صلیب‌سرخ بین‌المللی از پایان جنگ‌جهانی دوم توسعه فراوانی یافت و کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ ( ICRC )، که مقر آن در ژنو قرار دارد ، سازمانی است بی‌طرف ، بی‌غرض و مستقل که وظیفه منحصراً بشردوستانه آن عبارت است از : حفاظت از زندگی و کرامت قربانیان جنگ و نیز خشونت داخلی و یاری‌رسانی به آنها
فعالیت‌های کمیته بین‌المللی بر پایه مقررات حقوق بشردوستانه استوار است و در موارد سیاسی ، دینی و عقیدتی کاملا بی‌طرف است
تاریخچه پیدایش صلیب سرخ
در بیست و چهارم ژوئن ۱۸۵۹ میلادی ارتشهای امپراطوری اتریش و امپراطوری فرانسه جنگی خونین را در منطقه ای بنام سولفورینو در شمال کشور ایتالیا آغاز نمودند و شدت فاجعه به حدّی بود که در مدت ۱۶ ساعت نبرد، چهل هزار تن کشته و زخمی‌شدند
در صحنه نبرد ، مجروحین زیادی بدون هیچگونه رسیدگی و امدادرسانی مرگ خود را به انتظار نشسته بودند ، در این میان بازرگانی جوان از کشور سوییس بنام هانری دونان که اتفاقاً از آن منطقه عبور می‌کرد تحت تاثیر شرایط وحشتناک و رقت انگیز مصدومین و مجروحین ، اقدام به سازماندهی داوطلبانی از روستاهای اطراف نمود و گروه های امدادی و درمانی را برای کمک به آسیب دیدگان تشکیل داد و با کمک این گروه ها جمع کثیری از مجروحین از مرگ حتمی نجات یافتند
هانری دونان پس از این واقعه و تحت تاثیر خاطرات تلخ و اندوهبار جنگ ، در سال ۱۸۶۲ کتابی را با نام خاطرات سولفورینو منتشر نمود. در این کتاب دو پیشنهاد مشخص مطرح گردیده بود اول : تامین گروه های امدادی و درمانی داوطلب در کشورهای مختلف، به نحوی که در زمان صلح ، آموزش ببینند و بتوانند در زمان جنگ به یاری مجروحین بپردازند و دوّم : تصویب یک معاهده بین‌المللی که براساس آن دولت‌ها متعهد به حمایت و محترم شمردن چنین گروه های امدادی شدند
کتاب یادشده با استقبال مردم و دولت کشور سوییس و دیگر کشورها مواجه شد . پیشنهاد نخست هانری دونان منجر به تشکیل جمعیت‌های ملّی صلیب سرخ و هلال احمر گردید که امروزه به ۱۷۹ کشور جهان ، گسترش یافته است و پیشنهاد دوّم ، منجر به تصویب قراردادهای حقوق بین‌المللی بشردوستانه موسوم به قراردادهای ژنو شد که اوّلین این قراردادها در سال ۱۸۶۴ به تصویب رسید
کاملترین مقررات حقوق بشردوستانه بین‌المللی بنام کنوانسیون چهارگانه ژنو در سال ۱۹۴۹ به تصویب اکثریت دولت‌های جهان ازجمله دولت ایران رسید و الحاق به پروتکل‌های الحاقی آن مصوب ۱۹۷۹ در حال حاضر جریان دارد
در۲۳ اکتبر ۱۸۶۳ اوّلین کمیته بین‌المللی صلیب سرخ با نمایندگان ۱۶ کشور در ژنو تاسیس و تشکیل شد و نشان صلیب سرخ که در واقع معکوس رنگ‌های پرچم کشور سوییس می‌باشد بعنوان نشان کمیته بین‌المللی انتخاب گردید
با تلاشهای این کمیته در اجلاس سال ۱۸۶۴ در ژنو، با شرکت ۱۵ کشور اروپایی اوّلین کنوانسیون ژنو در مورد کمک رسانی به مجروحین جنگ‌های زمینی به تصویب رسید
تاسیس جمعیت هلال احمر در ایران
دولت ایران در سال ۱۳۰۱ جمعیت ملی خود را تأسیس کرد ، ولی به جای استفاده از نشان صلیب‌سرخ و یا هلال‌احمر علامت شیر و خورشید سرخ را به عنوان نشان جمعیت خود انتخاب کرد
علامت شیر و خورشید در کنفرانس ژنو در سال ۱۹۲۹ به عنوان نشان سوم مورد حمایت بین‌المللی ، به تصویب رسید ، از آن پس ۳ نشان صلیب‌سرخ ، هلال‌احمر و شیر و خورشیدسرخ به عنوان نشانه‌ای رسمی و بین‌المللی شناخته شد و نهایتاً در متن کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو مصوب ۱۹۴۹ به عنوان نشانه ۳ گانه بین‌المللی که تحت حمایت حقوق بین‌الملل بشردوستانه قرار دارد به تصویب رسید
پس از پیروزی انقلاب‌‌اسلامی و در سال ۱۳۵۹ دولت ایران با ارسال نامه‌ای به دولت سوئیس به عنوان امین و نگاهدارنده قراردادهای چهارگانه ژنو، اعلام کرد که استفاده از شیر و خورشید سرخ را به حالت تعلیق درآورده و به جای آن از نشان هلال‌احمر استفاده خواهد کرد. از آن پس جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به جمعیت هلال‌احمر جمهوری اسلامی ایران تغییر نام یافت
تاسیس نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر
در سال ۱۹۸۶ ، ۱۸۶ عضو جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر ، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ و فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر گردهم آمدند و نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر را پایه‌گذاری کردند
کنفرانس جهانی صلیب سرخ و هلال احمر معمولاً هر ۴ سال یکبار تشکیل می‌شود و قوانین و آیین‌نامه‌های مربوط به نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر پس از سال ۱۹۸۶ ( کنفرانس ۲۵ام در ژنو ) دو بار دیگر در سالهای ۱۹۹۵ ( کنفرانس ۲۶ام ) و ۲۰۰۶ ( کنفرانس ۲۹ام ) تمدید و تصویب گردید
صلیب سرخ و هلال احمر مجموعه‌ای از بزرگترین سازمان‌های مردم نهادی است که با اهداف و اساسنامه مشترک در بیش از ۱۹۰ کشور دنیا نمایندگی‌های بومی دارند و به‌صورت بین‌المللی عمل می‌کنند
اصول هفتگانهٔ نهضت
۱ انسانیت
۲ بی غرضی
۳ بی‌طرفی
۴ استقلال
۵ خدمات داوطلبانه
۶ وحدت
۷ جهانی بودن
اهداف چهارگانه
۱ برقراری صلح و تفاهم و دوستی میان ملتها و مذاهب
۲ تسکین آلام بشری
۳ تأمین احترام انسان‌ها
۴ حمایت از زندگی و سلامت انسان‌ها بدون در نظر گرفتن هیچ گونه تبعیض میان آنها
اعضاء
۱ کمیته بین‌المللی با اهداف انسان دوستانه در زمان جنگ شامل ۲۵ نمایندهٔ سوئیسی
۲ فدراسیون بین‌المللی با هدف ارتباط و هماهنگی میان جمعیت‌های ملی و کمک رسانی به آسیب دیدگان حوادث و بلایای طبیعی
۳ جمعیت‌های ملی با هدف حمایت از آسیب دیدگان بلایای طبیعی و درگیری‌های نظامی
۴ نهادها شامل کنفرانس، شورای نمایندگان و کمیسیون دائمی
از پیروزی انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ تا امروز
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، تغییرات وسیعی در ساختار، ماهیت و وظایف جمعیت به‌وجود آمد. نخستین تغییر اساسی ساختار جمعیت پس از انقلاب ، تفکیک مراکز بهداشتی-درمانی از جمعیت بود
بر اساس مصوبه دولت موقت ، در اسفند ۱۳۵۷ ، کلیه موسسات درمانی و بهداشتی شامل ۲۲۴ بیمارستان ، ۱۷۳ درمانگاه مستقل و مرکز اورژانس ، ۷۷ اندرزگاه ، ۱۵ مرکز مستقل انتقال خون و ۳۰ مرکز آموزش پرستاری ، مامایی ، بهیاری و پزشکی به همراه چندین پرورشگاه و خانه کودک ، از جمعیت منفک و با حفظ مالکیت جمعیت به وزارت بهداری و بهزیستی وقت انتقال یافت که متسفانه این مصوبه باعث تغییر سیاست‌های کلی جمعیت و توقف تمامی فعالیت‌های درمانی و حمایتی آن شد
همچنین بر پایهٔ مصوبه‌های بعدی هیئت دولت، مراکز مختلف پژوهشی حمایتی جمعیت به وزارت بهداری واگذار شدند و برخی از امکانات ترابری هوایی و دریایی از جمله هواپیماهای جمعیت به سایر نهادها واگذار شد
در سالهای آغازین انقلاب ، بسیاری از اموال و املاک جمعیت به بهانه تشابه ظاهری نشان جمعیت با آرم شاهنشاهی و با استدلال وابستگی جمعیت به رژیم پیشین ، توسط نهادهای گوناگون تصرف و پس از این تغییرات ، نخستین اساسنامه جمعیت هلال احمر در سال ۱۳۵۹ به تصویب رسید
در اوایل سال ۱۳۵۹ دکتر علی بهزادنیا با به عهده گرفتن مسئولیت جمعیت ، تا حد امکان به بازسازی دوباره ساختار آن پرداخت و در دی ۱۳۶۲ برابر ماده واحده مصوب مجلس شورای اسلامی ، عنوان جمعیت به « جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران » تغییر یافت
ارکان ساختاری جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران
جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران دارای چندین سازمان زیرمجموعه می‌باشد :
۱ ستاد جمعیت هلال احمر
۲ حوزه دبیرکل جمعیت هلال احمر
۳ سازمان امداد و نجات
۴ سازمان جوانان
۵ سازمان داوطلبان
۶ سازمان تدارکات پزشکی
۷ معاونت بهداشت، درمان و توانبخشی
۸ هیئت پزشکی حج
۹ مؤسسه آموزش عالی هلال ایران
۱۰ شرکت نساجی هلال
۱۱ روزنامه شهروند
۱۲ جمعیت‌های هلال احمر استان ها و شهرستانها
رؤسای پیشین جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران
مدیرعامل‌ها ، رؤسا و سرپرست‌های موقت سازمان تاکنون عبارتند از :
۱ حسن خطیبی ۱۳۲۷–۱۳۵۷
۲ کاظم سامی ۱۳۵۷–۱۳۵۹
۳ علی بهزادنیا ۱۳۵۹–۱۳۶۰
۴ سید حسن فیروزآبادی ۱۳۶۰–۱۳۶۲
۵ سیف‌الله وحید دستجردی ۱۳۶۲–۱۳۷۸
۶ احمدعلی نوربالا ۱۳۷۸–۱۳۸۴
۷ سید مسعود خاتمی ۱۳۸۴–۱۳۸۹
۸ ابوالحسن فقیه ۱۳۸۹–۱۳۹۲
۹ محمد فرهادی شهریور ۱۳۹۲- دی ۱۳۹۳
۱۰ امیرمحسن ضیایی استرآبادی دی ۱۳۹۳ – مهر ۱۳۹۶
۱۱ علی‌اصغر پیوندی مهر ۱۳۹۶ – آذر ۱۳۹۸
۱۲ کریم همتی اسفند ۱۳۹۸ تا کنون
روزنامه کیهان در تاریخ ۱۰ تیرماه ۱۳۵۹ چنین نوشت :
۱۰ تیر | هلال احمر جایگزین شیر و خورشید سرخ شد
در روز ۱۰ تیر ۱۳۵۹ آرم « جمعیت شیر و خورشید سرخ » به « هلال احمر » تغییر کرد
جمعیت شیر و خورشید سرخ نخستین سازمان خیریه ایران بود که عهده‌دار وظایف مهم و متعددی در مسائل مربوط به امدادرسانی در حوادث غیرمترقبه و امدادی، تأسیس بیمارستان و درمانگاه، تهیه دارو و تجهیزات پزشکی، تربیت پرستار، نگهداری از کودکان بی‌سرپرست، ارائه برنامه‌های ویژه برای جوانان و برخی فعالیت‌های عمرانی در داخل و خارج از کشور بود. این جمعیت در سال ۱۳۰۱ شمسی با کوشش و پیگیری دکتر امیراعلم تنظیم و تاسیس شد.
در سال ۱۳۰۱ خورشیدی دکتر امیراعلم که مدیر بهداری استان خراسان بود، پس از زلزله ویرانگر بجنورد، مقررات وضع شده از سوی صلیب سرخ جهانی برای جمعیت‌ها را ترجمه و در اختیار احمدشاه قاجار، پادشاه وقت ایران قرار داد تا شاه آن را مطالعه کرده و مقدمات تشکیل جمعیت به منظور جلب کمک‌های خارجی در هنگام بلایای طبیعی و حوادث غیرمترقبه فراهم شود. بر اساس این متن ترجمه شده، نظامنامه اساسی (اساسنامه) جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران تهیه و در اسفند ماه ۱۳۰۱ شمسی به امضای ولیعهد، محمدحسن میرزای قاجار رسید. این اساسنامه در ۱۰ فصل و ۶۰ ماده تهیه شده و برابر مقدمهٔ آن، ریاست افتخاری جمعیت با ولیعهد بود. اگرچه به روایت دکتر امیراعلم، شاه و ولیعهد با طفره رفتن‌های مکرر، از شرکت در مجلس که به منظور افتتاح جمعیت برپا شده بود، خودداری کردند، اما نخستین جلسه رسمی کمیته مرکزی جمعیت در مرداد ماه سال ۱۳۰۲ تشکیل شد. این جمعیت پس از تاسیس بلافاصله عضو کمیته فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر (IFRC) شد و علامت شیر و خورشید سرخ را ثبت کرد.
نخستین فعالیت‌های امدادی جمعیت شیر و خورشید سرخ، در جریان کمک به زلزله‌زدگان تربت‌حیدریه بود. تعیین هیات مرکزی مؤسسه، تشکیل هیات‌های مختلف جمعیت در بعضی ایالت‌های کشور و نیز راه‌اندازی مجله‌ای به عنوان ارگان رسمی جمعیت به نام «شیر و خورشید سرخ» از دیگر کارهایی بود که این جمعیت در سالهای اولیه تشکیل به اجرا گذاشت. در سال ۱۳۰۶ در جلسهٔ هیات مرکزی جمعیت، به ترتیب حسن مستوفی‌الممالک، سیاستمدار مشهور به عنوان رییس و دکتر امیراعلم به عنوان نایب رییس اول جمعیت انتخاب شدند. اعضای کمیته مرکزی، از میان بنیانگذاران و یاری رسانندگان به جمعیت و در جلسه عمومی جمعیت انتخاب می‌شدند. در سال ۱۳۰۷ نیز نخستین اقدامات برای تشکیل جمعیت زنان شیر و خورشید سرخ ایران صورت گرفت. در سالهای بعد، تشکیلات جمعیت رو به گسترش گذاشت و بسته به موقعیت افراد عضو جمعیت به کمک سانحه‌دیدگان و نیز نیازمندان می‌پرداخت. از جمله این موارد، کمک رسانی به زلزله‌زدگان شیروان در سال ۱۳۰۸ خورشیدی بود.
در همین سال که مطابق با سال ۱۹۲۹ میلادی بود، در سومین نشست کنوانسیون ژنو که پس از پایان جنگ جهانی اول در کشور سوئیس و شهر ژنو برگزار شد، نماینده دولت ایران و دولت ترکیه از شرکت‌کنندگان در کنفرانس خواستند که نشان شیر و خورشید (ایران) و هلال احمر (ترکیه) در سراسر دنیا به رسمیت شناخته شود. این کنوانسیون پروانه داد که ایران از نشان خود یعنی نشان شیر و خورشید سرخ ایران و ترکیه از نشان هلال احمر استفاده کنند و این دو نشان از جانب کنوانسیون به رسمیت شناخته شد.
کمتر از دو سال پس از انقلاب اسلامی، در تیرماه ۱۳۵۹ وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد که برای هماهنگی بیشتر در نمادهای جمعیت‌های خیریه در جهان از این پس از آرم هلال احمر به جای شیر و خورشید استفاده خواهد کرد. متن اطلاعیه وزارت خارجه به شرح زیر است: «دولت جمهوری اسلامی ایران به منظور جلوگیری از تعدد علایم مشخصه بین‌المللی برای کارهای امدادی و خیریه و کمک به متحدالشکل ساختن این علایم شناخته شده، رسماً به مقامات صلیب سرخ بین‌المللی اطلاع داد که از حق انحصاری خود دایر بر استفاده از شیر و خورشید سرخ به عنوان یکی از سه علامت رسمی اتحادیه بین‌المللی صلیب سرخ صرف نظر نموده و از این به بعد از علامت هلال احمر که مورد قبول کلیه کشورهای اسلامی است برای امور خیریه و امداد استفاده خواهد کرد. دولت جمهوری اسلامی ایران همچنین به مقامات صلیب سرخ بین‌المللی هشدار داده است که هر گاه مواردی از نقض قاعده کلی استفاده از یکی از دو علامت صلیب سرخ و یا هلال احمر مشاهده شود دولت جمهوری اسلامی ایران حق خود را برای استفاده از علامت خاص خود در سطح بین‌المللی محفوظ خواهد داشت.»
روزنامه کیهان همان روز با انتشار اطلاعیه وزارت خارجه نوشت: علایم رسمی اتحادیه بین‌المللی صلیب سرخ که ایران یکی از اعضای آن می‌باشد عبارت است از صلیب سرخ، هلال احمر و شیر و خورشید که با این حساب ایران نیز از این پس با صرف نظر از آرم اختصاصی خود، از هلال احمر استفاده خواهد کرد.
پس از پیروزی انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷، تغییرات وسیعی در ساختار، ماهیت و وظایف جمعیت به وجود آمد. نخستین تغییر اساسی ساختار جمعیت پس از انقلاب، تفکیک مراکز بهداشتی- درمانی از جمعیت بود. بر اساس مصوبه دولت موقت، در اسفند ۱۳۵۷، کلیه موسسات درمانی و بهداشتی شامل ۲۲۴ بیمارستان، ۱۷۳ درمانگاه مستقل و مرکز اورژانس، ۷۷ اندرزگاه، ۱۵ مرکز مستقل انتقال خون و ۳۰ مرکز آموزش پرستاری، مامایی، بهیاری و پزشکی به همراه چندین پرورشگاه و خانه کودک، از جمعیت هلال احمر منفک و با حفظ مالکیت جمعیت به وزارت بهداری و بهزیستی وقت انتقال یافت. این مصوبه باعث تغییر سیاست‌های کلی جمعیت و توقف تمامی فعالیت‌های درمانی و حمایتی آن شد. همچنین بر پایه مصوبه‌های بعدی هیات دولت، مراکز مختلف پژوهشی-حمایتی جمعیت به وزارت بهداری واگذار شدند و برخی از امکانات ترابری هوایی و دریایی از جمله هواپیماهای جمعیت به سایر نهادها واگذار شد.
پس از این تغییرات، نخستین اساسنامه جمعیت هلال احمر در سال ۱۳۵۹ به تصویب رسید. در اوایل سال ۱۳۵۹ دکتر علی بهزادنیا با به عهده‌گیری مسئولیت جمعیت، تا حد امکان به بازسازی دوباره ساختار آن پرداخت.
در دی ۱۳۶۲ برابر ماده واحده مصوب مجلس شورای اسلامی، عنوان جمعیت به جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران تغییر یافت. در پی این تصمیم، ایران از کلیه حقوق بین‌المللی خود برای به‌کارگیری انحصاری از نشان شیر و خورشید سرخ صرف نظر کرد و این نشان بلافاصله از آیین‌نامه و اساسنامه تشکل بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر حذف شد. اما بنا به دلایلی این نشان همچنان در اسناد مربوط به کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو پروتکل‌های الحاقی آنها به‌کار برده می‌شود. جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران اکنون به عنوان زیرمجموعه وزارت بهداشت و درمان فعالیت می‌کند
پیامک های تبریک روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر
۱ ای تلاشگران برای تسکین آلام بشری ، ای کوششگران در جهت برقراری دوستی و تفاهم متقابل و صلح پایدار میان ملتها… روزتان مبارک
۲ روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر ، بر تمامی زحمتکشان این عرصه مبارک باد
۳ 18 اردیبهشت ماه ، روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ بر شما نیروهای بی ادعای بزرگترین سازمان مردم نهاد جهان مبارک …
۴ صلح ، نماد نوع دوستی و همزیستی مسالمت آمیز است و جمعیت هلال احمر پیام آور این الگوی ارزشمند در عرصه بین المللی و گویای حقِ حیات قائل شدن برای هر ایده و عقیده ای است ، این روز بزرگ را بر شما زحمت کشان عزیز تبریک عرض می کنم
۵ یکی از شعارهای اساسی هلال احمر، عمل به جای حرف است ، آنها با به خطرانداختن جان و هستی خود ، برای نجات انسان در هر نقطه ای از جغرافیای عالم تلاش کرده و نسبت به بهبود اوضاع جسمانی و روحی آسیب دیدگان از هر طبقه و گروهی اهتمام می ورزند ، روزتان مبارک ای عزیزان زحمت کش
۶ سازمان بین المللی صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران ، با تربیت امدادگران جوان و با آموزش افراد متخصص و دلسوز برای مقابله با حوادث و اتفاقات احتمالی در جامعه می کوشد که اعضای جامعه را در مقابل رخدادها مصونیّت بخشیده و زمینه پیشگیری از وقایع احتمالی را بیش از پیش فراهم آورد ، روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ مبارک
۷ هلال احمر جمهوری اسلامی ایران با بکارگیری نیروهای متعهد و تربیت انسانهای فداکار و ایثارگر می کوشد که صفیر صلح و دوستی و فرشته نجات مصدومین و گرفتارانی باشد که در شرایط دشوار و ناگوار زندگی در چنگال حوادث گرفتار می شوند ، روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ مبارک باد
۸ دستهایی که مستقیم کمک می کنند مقدس تر از دستهایی هستند که فقط دعا می کنند ، روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ مبارک باد
کد خبر : ۹۵۲۰۷۷۰
منبع خبر : روابط عمومی دفتر مرکزی پایگاه خبری رادیو کوهنورد
